پنج
ده
پونزده
هفده
هجده
نوزده
نوزده و پونصد
نوزده و هفتصد ....
کیفم بوی عطرم را می دهد
فکر کنم شیشه عطرم خراب شده
یه پونصدی هم اینجا بود.
بیست و دویست.
شکلاتی که پیدا کردم اینجا را ترجیح میدهم به آدامسی که هنوز هم تند است.
هزار تومن هم اینجا بود
بیست و یک و دویست.
بیست و سه و پونصد.
خوشحالی هایم مثل پیدا کردن این پول ها لابه لای زیپ کیفم
مثل شکلاتی که از بچگی عادت داشتم بِجَوم
مثل ناراحتی هایم از تو
زود گذر است.
ناراحتی ام از تو زود گذر است.
اما برای خودم؛
وقتی که ترجیح نمیدهی
مرا.
نه.
ترجیح نمیدهی مرا به
سکوت
صدا
زنگ هایت
ترجیح نمیدهی مرا
به
نه
بیست و سه و ششصد.
تمام.
